atomir - verbu

Indicativu
Presente Pretéritu imperfeutu Pretéritu indefiníu Pluscuamperfeutu
atomo
atomes
atome
atomimos
atomís
atomen
atomía
atomíes
atomía
atomíamos / atomíemos
atomíais / atomíeis
atomíen
atomí
atomiesti / atomisti
atomió
atomimos
atomiestis / atomistis
atomieron
atomiera / atomiere
atomieras / atomieres
atomiera / atomiere
atomiéramos / atomiéremos
atomierais / atomiereis
atomieran / atomieren
Suxuntivu Potencial
Presente Pretéritu imperfeutu Futuru Condicional
atoma
atomas
atoma
atomamos
atomáis
atoman
atomiera / atomiere
atomieras / atomieres
atomiera / atomiere
atomiéramos / atomiéremos
atomierais / atomiereis
atomieran / atomieren
atomiré
atomirás
atomirá
atomiremos
atomiréis
atomirán
atomiría
atomiríes
atomiría
atomiríamos / atomiríemos
atomiríais / atomiríeis
atomiríen
Infinitivuatomir
Xerundiuatomiendo
Participiu
atomíuatomidaatomío
atomíosatomíes
Imperativuatomi
atomíi

Flexona como: apurrir

Esta palabra atópase en Diccionariu de la Llingua Asturiana