sonar - verbu

Indicativu
Presente Pretéritu imperfeutu Pretéritu indefiníu Pluscuamperfeutu
sono
sones
sona
sonamos
sonáis
sonen
sonaba
sonabes
sonaba
sonábamos / sonábemos
sonabais / sonabeis
sonaben
soné
sonasti / sonesti
sonó
sonemos
sonastis / sonestis
sonaron
sonara / sonare
sonaras / sonares
sonara / sonare
sonáramos / sonáremos
sonarais / sonareis
sonaran / sonaren
Suxuntivu Potencial
Presente Pretéritu imperfeutu Futuru Condicional
sone
sonas / sones
sone
sonemos
sonéis
sonan / sonen
sonara / sonare
sonaras / sonares
sonara / sonare
sonáramos / sonáremos
sonarais / sonareis
sonaran / sonaren
sonaré
sonarás
sonará
sonaremos
sonaréis
sonarán
sonaría
sonaríes
sonaría
sonaríamos / sonaríemos
sonaríais / sonaríeis
sonaríen
Infinitivusonar
Xerundiusonando
Participiu
sonáusonadasonao
sonaossonaes
Imperativusona
sonái

Esta palabra atópase en Diccionariu de la Llingua Asturiana