desarratar - verbu

Indicativu
Presente Pretéritu imperfeutu Pretéritu indefiníu Pluscuamperfeutu
desarrato
desarrates
desarrata
desarratamos
desarratáis
desarraten
desarrataba
desarratabes
desarrataba
desarratábamos / desarratábemos
desarratabais / desarratabeis
desarrataben
desarraté
desarratasti / desarratesti
desarrató
desarratemos
desarratastis / desarratestis
desarrataron
desarratara / desarratare
desarrataras / desarratares
desarratara / desarratare
desarratáramos / desarratáremos
desarratarais / desarratareis
desarrataran / desarrataren
Suxuntivu Potencial
Presente Pretéritu imperfeutu Futuru Condicional
desarrate
desarratas / desarrates
desarrate
desarratemos
desarratéis
desarratan / desarraten
desarratara / desarratare
desarrataras / desarratares
desarratara / desarratare
desarratáramos / desarratáremos
desarratarais / desarratareis
desarrataran / desarrataren
desarrataré
desarratarás
desarratará
desarrataremos
desarrataréis
desarratarán
desarrataría
desarrataríes
desarrataría
desarrataríamos / desarrataríemos
desarrataríais / desarrataríeis
desarrataríen
Infinitivudesarratar
Xerundiudesarratando
Participiu
desarratáudesarratadadesarratao
desarrataosdesarrataes
Imperativudesarrata
desarratái

Flexona como: falar

forma nominal : desarratadura

Esta palabra atópase en Diccionariu de la Llingua Asturiana