asentir - verbu

Indicativu
Presente Pretéritu imperfeutu Pretéritu indefiníu Pluscuamperfeutu
asiento
asientes
asiente
asentimos
asentís
asienten
asentía
asentíes
asentía
asentíamos / asentíemos
asentíais / asentíeis
asentíen
asentí
asentiesti / asentisti
asintió
asentiemos / asentimos
asentiestis / asentistis
asintieron
asintiera / asintiere
asintieras / asintieres
asintiera / asintiere
asintiéramos / asintiéremos
asintierais / asintiereis
asintieran / asintieren
Suxuntivu Potencial
Presente Pretéritu imperfeutu Futuru Condicional
asienta
asientas
asienta
asintamos
asintáis
asientan
asintiera / asintiere
asintieras / asintieres
asintiera / asintiere
asintiéramos / asintiéremos
asintierais / asintiereis
asintieran / asintieren
asentiré
asentirás
asentirá
asentiremos
asentiréis
asentirán
asentiría
asentiríes
asentiría
asentiríamos / asentiríemos
asentiríais / asentiríeis
asentiríen
Infinitivuasentir
Xerundiuasintiendo
Participiu
asentíuasentidaasentío
asentíosasentíes
Imperativuasenti / asienti
asentíi

Flexona como: sentir

forma nominal : asentimientu

Esta palabra atópase en Diccionariu de la Llingua Asturiana