ocurrir - verbu

Indicativu
Presente Pretéritu imperfeutu Pretéritu indefiníu Pluscuamperfeutu
ocurro
ocurres
ocurre
ocurrimos
ocurrís
ocurren
ocurría
ocurríes
ocurría
ocurríamos / ocurríemos
ocurríais / ocurríeis
ocurríen
ocurrí
ocurriesti / ocurristi
ocurrió
ocurrimos
ocurriestis / ocurristis
ocurrieron
ocurriera / ocurriere
ocurrieras / ocurrieres
ocurriera / ocurriere
ocurriéramos / ocurriéremos
ocurrierais / ocurriereis
ocurrieran / ocurrieren
Suxuntivu Potencial
Presente Pretéritu imperfeutu Futuru Condicional
ocurra
ocurras
ocurra
ocurramos
ocurráis
ocurran
ocurriera / ocurriere
ocurrieras / ocurrieres
ocurriera / ocurriere
ocurriéramos / ocurriéremos
ocurrierais / ocurriereis
ocurrieran / ocurrieren
ocurriré
ocurrirás
ocurrirá
ocurriremos
ocurriréis
ocurrirán
ocurriría
ocurriríes
ocurriría
ocurriríamos / ocurriríemos
ocurriríais / ocurriríeis
ocurriríen
Infinitivuocurrir
Xerundiuocurriendo
Participiu
ocurríuocurridaocurrío
ocurríosocurríes
Imperativuocurri
ocurríi

Flexona como: apurrir

variante ortográfica : alcurrir

forma nominal : ocurrencia

Esta palabra atópase en Diccionariu de la Llingua Asturiana