consentir - verbu

Indicativu
Presente Pretéritu imperfeutu Pretéritu indefiníu Pluscuamperfeutu
consiento
consientes
consiente
consentimos
consentís
consienten
consentía
consentíes
consentía
consentíamos / consentíemos
consentíais / consentíeis
consentíen
consentí
consentiesti / consentisti
consintió
consentiemos / consentimos
consentiestis / consentistis
consintieron
consintiera / consintiere
consintieras / consintieres
consintiera / consintiere
consintiéramos / consintiéremos
consintierais / consintiereis
consintieran / consintieren
Suxuntivu Potencial
Presente Pretéritu imperfeutu Futuru Condicional
consienta
consientas
consienta
consintamos
consintáis
consientan
consintiera / consintiere
consintieras / consintieres
consintiera / consintiere
consintiéramos / consintiéremos
consintierais / consintiereis
consintieran / consintieren
consentiré
consentirás
consentirá
consentiremos
consentiréis
consentirán
consentiría
consentiríes
consentiría
consentiríamos / consentiríemos
consentiríais / consentiríeis
consentiríen
Infinitivuconsentir
Xerundiuconsintiendo
Participiu
consentíuconsentidaconsentío
consentíosconsentíes
Imperativuconsenti / consienti
consentíi

Flexona como: sentir

forma nominal : consentimientu

Esta palabra atópase en Diccionariu de la Llingua Asturiana