mindar - verbu

Indicativu
Presente Pretéritu imperfeutu Pretéritu indefiníu Pluscuamperfeutu
mindo
mindes
minda
mindamos
mindáis
minden
mindaba
mindabes
mindaba
mindábamos / mindábemos
mindabais / mindabeis
mindaben
mindé
mindasti / mindesti
mindó
mindemos
mindastis / mindestis
mindaron
mindara / mindare
mindaras / mindares
mindara / mindare
mindáramos / mindáremos
mindarais / mindareis
mindaran / mindaren
Suxuntivu Potencial
Presente Pretéritu imperfeutu Futuru Condicional
minde
mindas / mindes
minde
mindemos
mindéis
mindan / minden
mindara / mindare
mindaras / mindares
mindara / mindare
mindáramos / mindáremos
mindarais / mindareis
mindaran / mindaren
mindaré
mindarás
mindará
mindaremos
mindaréis
mindarán
mindaría
mindaríes
mindaría
mindaríamos / mindaríemos
mindaríais / mindaríeis
mindaríen
Infinitivumindar
Xerundiumindando
Participiu
mindáumindadamindao
mindaosmindaes
Imperativuminda
mindái

Flexona como: falar

variante ortográfica : mindiar

forma nominal : mindadura

Esta palabra atópase en Diccionariu de la Llingua Asturiana