encalmar - verbu

Indicativu
Presente Pretéritu imperfeutu Pretéritu indefiníu Pluscuamperfeutu
encalmo
encalmes
encalma
encalmamos
encalmáis
encalmen
encalmaba
encalmabes
encalmaba
encalmábamos / encalmábemos
encalmabais / encalmabeis
encalmaben
encalmé
encalmasti / encalmesti
encalmó
encalmemos
encalmastis / encalmestis
encalmaron
encalmara / encalmare
encalmaras / encalmares
encalmara / encalmare
encalmáramos / encalmáremos
encalmarais / encalmareis
encalmaran / encalmaren
Suxuntivu Potencial
Presente Pretéritu imperfeutu Futuru Condicional
encalme
encalmas / encalmes
encalme
encalmemos
encalméis
encalman / encalmen
encalmara / encalmare
encalmaras / encalmares
encalmara / encalmare
encalmáramos / encalmáremos
encalmarais / encalmareis
encalmaran / encalmaren
encalmaré
encalmarás
encalmará
encalmaremos
encalmaréis
encalmarán
encalmaría
encalmaríes
encalmaría
encalmaríamos / encalmaríemos
encalmaríais / encalmaríeis
encalmaríen
Infinitivuencalmar
Xerundiuencalmando
Participiu
encalmáuencalmadaencalmao
encalmaosencalmaes
Imperativuencalma
encalmái

Flexona como: falar

forma nominal : encalmadura

Esta palabra atópase en Diccionariu de la Llingua Asturiana