anoriciar - verbu

Indicativu
Presente Pretéritu imperfeutu Pretéritu indefiníu Pluscuamperfeutu
anoricio
anoricies
anoricia
anoriciamos
anoriciáis
anoricien
anoriciaba
anoriciabes
anoriciaba
anoriciábamos / anoriciábemos
anoriciabais / anoriciabeis
anoriciaben
anoricié
anoriciasti / anoriciesti
anorició
anoriciemos
anoriciastis / anoriciestis
anoriciaron
anoriciara / anoriciare
anoriciaras / anoriciares
anoriciara / anoriciare
anoriciáramos / anoriciáremos
anoriciarais / anoriciareis
anoriciaran / anoriciaren
Suxuntivu Potencial
Presente Pretéritu imperfeutu Futuru Condicional
anoricie
anoricias / anoricies
anoricie
anoriciemos
anoriciéis
anorician / anoricien
anoriciara / anoriciare
anoriciaras / anoriciares
anoriciara / anoriciare
anoriciáramos / anoriciáremos
anoriciarais / anoriciareis
anoriciaran / anoriciaren
anoriciaré
anoriciarás
anoriciará
anoriciaremos
anoriciaréis
anoriciarán
anoriciaría
anoriciaríes
anoriciaría
anoriciaríamos / anoriciaríemos
anoriciaríais / anoriciaríeis
anoriciaríen
Infinitivuanoriciar
Xerundiuanoriciando
Participiu
anoriciáuanoriciadaanoriciao
anoriciaosanoriciaes
Imperativuanoricia
anoriciái

Flexona como: falar

variante ortográfica : añoriciar, noriciar

forma nominal : anoriciu

Esta palabra atópase en Diccionariu de la Llingua Asturiana