sonetiar - verbu

Indicativu
Presente Pretéritu imperfeutu Pretéritu indefiníu Pluscuamperfeutu
sonetio
soneties
sonetia
sonetiamos
sonetiáis
sonetien
sonetiaba
sonetiabes
sonetiaba
sonetiábamos / sonetiábemos
sonetiabais / sonetiabeis
sonetiaben
sonetié
sonetiasti / sonetiesti
sonetió
sonetiemos
sonetiastis / sonetiestis
sonetiaron
sonetiara / sonetiare
sonetiaras / sonetiares
sonetiara / sonetiare
sonetiáramos / sonetiáremos
sonetiarais / sonetiareis
sonetiaran / sonetiaren
Suxuntivu Potencial
Presente Pretéritu imperfeutu Futuru Condicional
sonetie
sonetias / soneties
sonetie
sonetiemos
sonetiéis
sonetian / sonetien
sonetiara / sonetiare
sonetiaras / sonetiares
sonetiara / sonetiare
sonetiáramos / sonetiáremos
sonetiarais / sonetiareis
sonetiaran / sonetiaren
sonetiaré
sonetiarás
sonetiará
sonetiaremos
sonetiaréis
sonetiarán
sonetiaría
sonetiaríes
sonetiaría
sonetiaríamos / sonetiaríemos
sonetiaríais / sonetiaríeis
sonetiaríen
Infinitivusonetiar
Xerundiusonetiando
Participiu
sonetiáusonetiadasonetiao
sonetiaossonetiaes
Imperativusonetia
sonetiái

Flexona como: falar

Esta palabra atópase en Diccionariu de la Llingua Asturiana