|
mandar - verbu
Indicativu
|
---|
Presente
| Pretéritu imperfeutu
| Pretéritu indefiníu
| Pluscuamperfeutu
|
mando mandes manda mandamos mandáis manden
| mandaba mandabes mandaba mandábamos / mandábemos mandabais / mandabeis mandaben
| mandé mandasti / mandesti mandó mandemos mandastis / mandestis mandaron
| mandara / mandare mandaras / mandares mandara / mandare mandáramos / mandáremos mandarais / mandareis mandaran / mandaren
|
Suxuntivu
| Potencial
| Presente
| Pretéritu imperfeutu
| Futuru
| Condicional
|
mande mandas / mandes mande mandemos mandéis mandan / manden
| mandara / mandare mandaras / mandares mandara / mandare mandáramos / mandáremos mandarais / mandareis mandaran / mandaren
| mandaré mandarás mandará mandaremos mandaréis mandarán
| mandaría mandaríes mandaría mandaríamos / mandaríemos mandaríais / mandaríeis mandaríen
|
Infinitivu | mandar |
---|
Xerundiu | mandando |
---|
Participiu | mandáu | mandada | mandao | mandaos | mandaes |
|
---|
Imperativu | manda mandái |
---|
Flexona como: falar forma nominal : mandáu, mandamientu Esta palabra atópase en Diccionariu de la Llingua Asturiana
|
OSLIN-AST
El corpus léxicu OSLIN-AST ye un conxuntu estructuráu de preseos
llingüísticos. Ta dirixíu al públicu en xeneral, pero tamién a la
comunidá científica, y pue usase como ferramienta útil pa toes aquelles
persones que trabayen cola llingua asturiana, o que deseen deprendela o
iguar dudes. Tolos conteníos d'esti sitiu actualícense de contino.
|