|
amentar - verbu
Indicativu
|
---|
Presente
| Pretéritu imperfeutu
| Pretéritu indefiníu
| Pluscuamperfeutu
|
amento amentes amenta amentamos amentáis amenten
| amentaba amentabes amentaba amentábamos / amentábemos amentabais / amentabeis amentaben
| amenté amentasti / amentesti amentó amentemos amentastis / amentestis amentaron
| amentara / amentare amentaras / amentares amentara / amentare amentáramos / amentáremos amentarais / amentareis amentaran / amentaren
|
Suxuntivu
| Potencial
| Presente
| Pretéritu imperfeutu
| Futuru
| Condicional
|
amente amentas / amentes amente amentemos amentéis amentan / amenten
| amentara / amentare amentaras / amentares amentara / amentare amentáramos / amentáremos amentarais / amentareis amentaran / amentaren
| amentaré amentarás amentará amentaremos amentaréis amentarán
| amentaría amentaríes amentaría amentaríamos / amentaríemos amentaríais / amentaríeis amentaríen
|
Infinitivu | amentar |
---|
Xerundiu | amentando |
---|
Participiu | amentáu | amentada | amentao | amentaos | amentaes |
|
---|
Imperativu | amenta amentái |
---|
Flexona como: falar forma nominal : amentación Esta palabra atópase en Diccionariu de la Llingua Asturiana
|
OSLIN-AST
El corpus léxicu OSLIN-AST ye un conxuntu estructuráu de preseos
llingüísticos. Ta dirixíu al públicu en xeneral, pero tamién a la
comunidá científica, y pue usase como ferramienta útil pa toes aquelles
persones que trabayen cola llingua asturiana, o que deseen deprendela o
iguar dudes. Tolos conteníos d'esti sitiu actualícense de contino.
|