|
rearmar - verbu
Indicativu
|
---|
Presente
| Pretéritu imperfeutu
| Pretéritu indefiníu
| Pluscuamperfeutu
|
rearmo rearmes rearma rearmamos rearmáis rearmen
| rearmaba rearmabes rearmaba rearmábamos / rearmábemos rearmabais / rearmabeis rearmaben
| rearmé rearmasti / rearmesti rearmó rearmemos rearmastis / rearmestis rearmaron
| rearmara / rearmare rearmaras / rearmares rearmara / rearmare rearmáramos / rearmáremos rearmarais / rearmareis rearmaran / rearmaren
|
Suxuntivu
| Potencial
| Presente
| Pretéritu imperfeutu
| Futuru
| Condicional
|
rearme rearmas / rearmes rearme rearmemos rearméis rearman / rearmen
| rearmara / rearmare rearmaras / rearmares rearmara / rearmare rearmáramos / rearmáremos rearmarais / rearmareis rearmaran / rearmaren
| rearmaré rearmarás rearmará rearmaremos rearmaréis rearmarán
| rearmaría rearmaríes rearmaría rearmaríamos / rearmaríemos rearmaríais / rearmaríeis rearmaríen
|
Infinitivu | rearmar |
---|
Xerundiu | rearmando |
---|
Participiu | rearmáu | rearmada | rearmao | rearmaos | rearmaes |
|
---|
Imperativu | rearma rearmái |
---|
Flexona como: falar forma nominal : rearme, rearmamientu Esta palabra atópase en Diccionariu de la Llingua Asturiana
|
OSLIN-AST
El corpus léxicu OSLIN-AST ye un conxuntu estructuráu de preseos
llingüísticos. Ta dirixíu al públicu en xeneral, pero tamién a la
comunidá científica, y pue usase como ferramienta útil pa toes aquelles
persones que trabayen cola llingua asturiana, o que deseen deprendela o
iguar dudes. Tolos conteníos d'esti sitiu actualícense de contino.
|