|
moniar - verbu
Indicativu
|
---|
Presente
| Pretéritu imperfeutu
| Pretéritu indefiníu
| Pluscuamperfeutu
|
monio monies monia moniamos moniáis monien
| moniaba moniabes moniaba moniábamos / moniábemos moniabais / moniabeis moniaben
| monié moniasti / moniesti monió moniemos moniastis / moniestis moniaron
| moniara / moniare moniaras / moniares moniara / moniare moniáramos / moniáremos moniarais / moniareis moniaran / moniaren
|
Suxuntivu
| Potencial
| Presente
| Pretéritu imperfeutu
| Futuru
| Condicional
|
monie monias / monies monie moniemos moniéis monian / monien
| moniara / moniare moniaras / moniares moniara / moniare moniáramos / moniáremos moniarais / moniareis moniaran / moniaren
| moniaré moniarás moniará moniaremos moniaréis moniarán
| moniaría moniaríes moniaría moniaríamos / moniaríemos moniaríais / moniaríeis moniaríen
|
Infinitivu | moniar |
---|
Xerundiu | moniando |
---|
Participiu | moniáu | moniada | moniao | moniaos | moniaes |
|
---|
Imperativu | monia moniái |
---|
Flexona como: falar Esta palabra atópase en Diccionariu de la Llingua Asturiana
|
OSLIN-AST
El corpus léxicu OSLIN-AST ye un conxuntu estructuráu de preseos
llingüísticos. Ta dirixíu al públicu en xeneral, pero tamién a la
comunidá científica, y pue usase como ferramienta útil pa toes aquelles
persones que trabayen cola llingua asturiana, o que deseen deprendela o
iguar dudes. Tolos conteníos d'esti sitiu actualícense de contino.
|