|
contrariar - verbu
Indicativu
|
---|
Presente
| Pretéritu imperfeutu
| Pretéritu indefiníu
| Pluscuamperfeutu
|
contrario contraries contraria contrariamos contrariáis contrarien
| contrariaba contrariabes contrariaba contrariábamos / contrariábemos contrariabais / contrariabeis contrariaben
| contrarié contrariasti / contrariesti contrarió contrariemos contrariastis / contrariestis contrariaron
| contrariara / contrariare contrariaras / contrariares contrariara / contrariare contrariáramos / contrariáremos contrariarais / contrariareis contrariaran / contrariaren
|
Suxuntivu
| Potencial
| Presente
| Pretéritu imperfeutu
| Futuru
| Condicional
|
contrarie contrarias / contraries contrarie contrariemos contrariéis contrarian / contrarien
| contrariara / contrariare contrariaras / contrariares contrariara / contrariare contrariáramos / contrariáremos contrariarais / contrariareis contrariaran / contrariaren
| contrariaré contrariarás contrariará contrariaremos contrariaréis contrariarán
| contrariaría contrariaríes contrariaría contrariaríamos / contrariaríemos contrariaríais / contrariaríeis contrariaríen
|
Infinitivu | contrariar |
---|
Xerundiu | contrariando |
---|
Participiu | contrariáu | contrariada | contrariao | contrariaos | contrariaes |
|
---|
Imperativu | contraria contrariái |
---|
Flexona como: falar Esta palabra atópase en Diccionariu de la Llingua Asturiana
|
OSLIN-AST
El corpus léxicu OSLIN-AST ye un conxuntu estructuráu de preseos
llingüísticos. Ta dirixíu al públicu en xeneral, pero tamién a la
comunidá científica, y pue usase como ferramienta útil pa toes aquelles
persones que trabayen cola llingua asturiana, o que deseen deprendela o
iguar dudes. Tolos conteníos d'esti sitiu actualícense de contino.
|